De eerste trainingen

Ik ben nu in China voor een trainingsstage Tai Chi Chuan. De eerste indrukken zijn overweldigend alleen is de opzet wel anders dan ik dacht.
’s ochtends heb ik les van 7:30 uur tot 11:00 en ’s middags van 15:00 uur tot 17:00 uur. Ik zou privé les krijgen van Zhao Youbin maar het is nu zo dat ik les krijg in een groep met mensen van verschillend niveau en ik krijg onevenredig veel persoonlijke aanwijzingen als een soort privé aandacht/les. Hij gebruikte mij ook veel als voorbeeld om uit te leggen hoe het wel of niet moest. Daarbij stond ik minutenlang in dezelfde houding en ging hij praten over de positie van mijn voeten, mijn benen en de rest van mijn lichaam (in het Chinees). Door het rukken en trekken aan mijn armen, benen en rug begreep ik wel wat hij bedoelde maar na een tijdje was dit echt niet meer ontspannen (Fang Song in het Chinees). Keerzijde is dat het hard gaat en ik nu al heel veel geleerd heb.

Ik dacht wel iets van Tai Chi Chuan te weten, nou die illusie heb ik niet meer. Mijn Tai Chi blijkt een mix van stijlen te bevatten, ik heb slechte gewoontes en die zal ik moeten afleren. De vertaler, die er een groot deel van de tijd bij is, vind dat ik het snel oppik en denkt dat ik een discipel van Zhao Youbin moet worden. Als ik het om mij heen zo zie zal dat nog wel een tijdje duren. Wat zijn die mensen goed en wat sta ik een beetje te rommelen.

Mijn mede leerlingen zijn heel aardig maar ik versta ze niet. Soms krijg ik wat aanwijzingen en moet ik goed kijken en opletten om te kunnen vermoeden wat er bedoeld wordt. Toen we weggingen werd ik vriendelijk toegelachen en staken ze de duimen omhoog uit teken van waardering (hoop ik).

De taal is wel een dingetje, ding dus. Ik steek heel veel Tai Chi termen op maar daar kom je in de bus niet ver mee. Ik heb een van de dames in het hotel gevraagd wat briefjes te maken die ik aan de buschauffeur kan laten zien zodat ik het juiste buskaartje krijg. Wat de man tegen mij gaat zeggen zal ik niet begrijpen maar ik ben inmiddels met handen en voeten (en Google Translate) al heel ver gekomen.

Ik wil dus nog de muur op (met de fiets rondrijden wat circa 14 km is), de Bell Tower en de Drum Tower bezoeken en het terracotta leger. Dat laatste ligt buiten de stad en zal ik in het weekend moeten doen en die andere zal ik gezien mijn lesrooster wel goed moeten plannen.

Wat taal betreft ook nog een leuk dingetje. Ik heb een briefje mee (in mijn telefoon) met daarop heel netjes in het Chinees dat ik geen vlees en geen vis eet. Dat is een doorslaand succes. Als ik dat laat zien is de zetting gelijk duidelijk, ik krijg een leuk plekje en de bediening doet zijn/haar uiterste best om deze blanke man met een communicatie probleem te helpen.

Dat resulteerde vanavond in een bijzonder diner. Ik had Chinese kool besteld (het menu was tweetalig!) maar realiseerde mij dat ik verder niets besteld had. Dit zou vast een ramp gaan worden …

Ik kreeg gelijk thee en na vijf minuten werden er vijf bakjes gebracht. Leek mij wel eetbaar maar ik herkende er niet veel van. Het was in elk geval geen Chinese kool. Was dit alles? Ik kreeg angstige vermoedens. Even later kwamen er nog eens zeven schalen binnen gebracht met iets van deegblokjes, een soort eetbare v-snaar (echt geen idee wat het was), twee ui (?) bollen, paddenstoelen, peterselie en ook Chinese kool. Een maaltijd voor minstens twee personen!

Daarnaast brachten ze een grote metalen bak met van binnen vuur en van buiten water. Het water werd (erg) heet gehouden door het vuur. De serveerster zag mij al vragend kijken en in het besef dat elke uitleg nutteloos was is ze voor gaan doen wat er van mij verwacht werd. Ik moest dus een sausje op smaak maken met die vijf bakjes, het eten in het water mikken, wachten, het er weer met mijn stokjes uitvissen, door de saus halen, aflaten koelen en opeten. De serveerster ging niet verder dan tot het in het water gooien … en met die stokjes, ja daar kan ik een hele blog over vullen.

Kortom, ik ben niet alleen hard en intensief aan het trainen maar een klein beetje avontuur is het ook nog wel.