Mijn eerste hardloopwedstrijd

Vandaag heb ik mijn allereerste hardloopwedstrijd gelopen. De 10km van de Ekoplazaloop in Uden. Afgelopen dagen begon ik steeds zenuwachtiger te worden en mij af te vragen of mijn voorbereiding wel goed was. Had ik niet te hard getraind, waren mijn Tai Chi trainingen niet te zwaar, zou ik geen “loden” benen zou hebben? Duizend en een dingen gingen door mijn hoofd en ik voelde mij echt niet optimaal. Dat het met een plekje op het podium zou eindigen wist ik vanmorgen nog niet maar daarover straks meer.

De dag gewoon begonnen met een stevig ontbijt, bakkie koffie erbij, wat gewone klusjes gedaan en tijdig naar de Markt gegaan. Bianca en Tobias (vrouw resp. zoon) zouden later komen met het fototoestel en filmapparaat. Het was al gezellig druk met kraampjes en een dweilorkest. Iedereen was bezig met zijn of haar warm-up en ik heb ook een beetje los gelopen en wat sprintjes getrokken.

Tien minuten voor aanvang: naar het startvak. Nu begon het wel voelbaar spannend te worden. Er was alleen een startvak voor de elite. De rest moest achteraan sluiten. Gelukkig was ik vroeg en kwam ik gelijk tussen ervaren lopers terecht. Ik voelde mij wel een beetje een buitenstaander tussen al die snelle jongens maar moest denken aan het advies van mijn dochter Myrthe: “Loop gewoon zoals je altijd loopt”. Dat was een gouden greep.

Ik was, mede door waar ik stond, snel weg. De verschillen tussen de lopers viel mij gelijk op. Wel of geen zwaaiende armen of voeten, grote of kleine passen, krom of recht ik heb het allemaal gezien en iedereen liep zijn eigen race, net als ik. Nog steeds ben ik er dankbaar voor dat ik achter ervaren mensen aan kon lopen en zo een redelijk tempo kon volhouden. Dat was mij denk ik in mijn eentje niet gelukt. Eerste rondje, doorkomst op de Markt. Kon nog even zwaaien naar Fransje en andere bekenden. Ik lag 10 seconden voor op schema en had nog voldoende kracht in mijn benen. Nu volhouden en niet af laten zakken. Dat was na 7,5km makkelijker gezegd dan gedaan. Met volle tegenwind op de Kruisweg, langs de A50, begon ik het wel te voelen en zakte een beetje af. Ik richtte mij op de mensen voor mij en probeerde de een na de ander voorbij te gaan. Zo ben ik een beetje op tempo blijven lopen. De laatste kilometers liep ik achter een loper uit Oss. Een sprintje zou voldoende zijn geweest om ook die in te halen maar ik durfde niet. Angst om mijzelf en mijn achillespees te forceren.

Dan de laatste kilometer naar het centrum. Mijn gemiddelde was 4:25 per km, precies wat ik van plan was. Voor het oude gemeentehuis zei mijn App op 44min13sec dat ik klaar was. Mooie tijd maar de route was toch nog een paar honderd meter langer. Die heb ik sprintend afgelegd. Met zicht op de finish was de onzekerheid en de voorzichtigheid weg. Ik ben tevreden en echt blij met het resultaat. Zeker omdat mijn achillespezen geen krimp hebben gegeven, ook achteraf niet.

Er was een prima pasta buffet georganiseerd. Ik stond nog even met een meisje te praten die net als ik op zichzelf loopt en ook weinig lopers kende. Nu ken ik er één meer. Zo heb ik die middag nog wel meer mensen leren kennen. De mensen bij de prijsuitreiking hebben onverwachts ook mij leren kennen. Dat was de grap van de dag.

Het was bij de prijsuitreiking niet druk. Er stonden denk ik alleen lopers en aanhang die een prijs kregen. Na een aantal prijzen kwam mijn categorie (mannen senioren 55+) aan de beurt. De derde plaats was voor iemand die er al blijkbaar niet meer was. Toen zei de omroeper: “de tweede prijs is voor Frits van der Putten”. Ik viel bijna om van verbazing. Totaal verrast liep ik naar voren en ging een beetje verdwaasd staan op een plek die dacht ik toch niet voor mij was. Een paar minuten later werd de speaker gecorrigeerd. Hij zat op de verkeerde pagina. Na enige hilariteit en met wat keren sorry kon ik weer gaan. Na afloop kreeg ik als troost toch een bloemetje van de organisatie. Maar het voelde wel lekker. Volgend jaar dan maar iets harder lopen? Kwam ik dus thuis met een mooi verhaal en een bloemetje.

Het was een fijne dag. Het smaakte naar meer. Ik ga zeker door tot aan de marathon van Eindhoven. Die staat op mijn bucket list. Iemand nog met leuke suggesties?