Inmiddels ben ik in week 9 van mijn herstelprogramma. Ik ben in mei heel rustig begonnen met stukjes van 10 minuten lopen en steeds na elke loop mijn achillespees koelen met een icepack. Ik had voortdurend de angst of ik wat voelde of niet. Nu gaat het allemaal wat relaxter en loop ik 40 minuten zonder enig probleem en blijft het icepack in de vriezer. Gisteravond ook veel op mijn houding gelet; een beetje op een Tai chi manier gelopen, kruin omhoog, één rechte lijn van de kruin naar de voeten. Toen ik daar mee bezig was merkte ik wel dat ik makkelijk te snel ging. Afremmen dus want ik wil niet weer in de lappenmand!
Het fijne van de zomer is dat ik bijna dagelijks naar het bos kan. Afgelopen weekend leverde dat best stijve benen op van het trainen (Tai Chi, hardlopen, fietsen) maar aan de andere kant was het wel heel fijn. Zondagavond was ik aan het trainen komt er ineens een reetje langs, rustig grazen en even kijken wat die vreemde mijnheer nu aan het doen was. Ik ben even stil gaan staan op een verhoogd punt en hoorde van alles om mij heen: geschuifel van een das, zingen van de vogels, vallen van dennenappels, … Ik kwam weer heerlijk ontspannen thuis.
