Opgedragen aan mijn vrouw die vond dat ik teveel met mijn blessure bezig was
Hoe ik er aan gekomen ben heb ik al eerder over geschreven, maar hoe ben ik er van af gekomen?
Achteraf sla ik mij voor mijn hoofd dat ik niet gelijk een paar weken rust genomen had maar goed, net als vele anderen had ik de ernst van de blessure onderschat. Een ander probleem is dat je overbelasting van de achillespees pas merkt als de schade al aangericht is. Je voelt het echt niet aankomen. Deze blessure is zo veel voorkomend en zo irritant dat je er complete websites over kan vinden (b.v. http://achillesblog.com/ of www.runners.meetingpoint.nl onder “blessureleed” en dan zoeken op “achilles”).
Goed, terug naar het begin. Ik had dus pijn en ging gelijk op zoek naar hoe er zo snel mogelijk af te komen (met nadruk op “zo snel mogelijk”). Wat mij gelijk duidelijk werd is hoe makkelijk je deze blessure oploopt en hoe moeilijk je er van af komt. Daar zaten best dramatische verhalen tussen van mensen die al jaren geplaagd werden door deze blessure (http://melsje.blogspot.com/ en
http://www.dutchroadrunners.nl/forum/topics/achillespeesblessure-en-ten-einde-raad), over gerommel met medicijnen, injecties die geen effect hadden, operaties, braces, etc.
Even wat illustratieve quotes om in de stemming te komen:
“I ran through it, thinking it was not a big issue. It got worse and worse and within 3 months I was limping badly. I had tendonitis and bursitis.” (deze man heeft uiteindelijk vier maanden stil gelegen).
“1 year plus and counting. tried EVERYTHING> 2 PRP injections, graston ART, PT, wore boot for weeks, acupuncture, ESWT, a million eccentrics, you name i’ve done it no running for year. podiatrist says surgery …”
“I tried a few sprints for a workout, and it ended up flaring an achilles problem. The lowest part of it has hurt for around 3 weeks. No running. walking normally.” (is na zes weken weer gaan hardlopen).
“I’ve been battling insertional Achilles Tendonitis for a good 3 years. The first year, I saw about 4 doctors with 3 different sports therapies. I’ve done all of the exercises (eccentric heal drops for 4 months, foam roll, alphabet tracing, etc) and basically decided to retire from running. I woke up with pain every single day since…” (inmiddels loopt hij weer pijn vrij)
28-7-2011: “I got injured on 5 May and rested until end of May. Over the first 3 weeks of June I ran about 8 times with the longest run being 8 miles (keen to get back into training!). On my last run on 21 June, I had to turn and come back after only 3 miles because my achilles was constantly sore…”
“A few weeks back I started to suffer with a pain in my achilles tendon on my right. I ran through it at first (silly you may say) until it got to such a point where I thought best not to…Anyway the pain subsided (mainly due to me not running for a few weeks and not due to the contraption and ice I found out) so I started to run again. You guessed it the pain returned immediately.”
“…maar moet na een tweetal kilometer stoppen om dat een zeurende pijn steeds erger word in achillespees/kuit in he linkerbeen. De eerste keer bleef ik wat doorlopen zodat ik uiteindelijk met zeer onderbeen naar huis kon wandelen. De pijn ging na een aantal dagen langzaam weg. Heb nu tweemaal een week gewacht alvorens te joggen en elke keer hetzelfde resultaat: na anderhalve à twee kilometer komt de pijn opzetten…”
Tot slot de reacties van Henk, zwaar gefrustreerd door gebrek aan herstel:
14-04-2011: “Ik heb nu al jaren last van mijn beiden pezen, als ik er zeer licht in knijp is de pijn niet te harden…” 28-04-2011: “Besloten om weer rustig te gaan trainen vanaf mei. De pijn zal wel zeer aanwezig zijn maar neem ik maar voor lief…” 05-07-2011: “2 maanden rustig gelopen 1a2 keer per week een duurloop van 45 minuten. De pijn is flink aanwezig…”
Ik kwam ook artikelen tegen die me veel steun gaven. Ik heb vrij letterlijk de aanwijzingen in een artikel in runnenrconnect (https://runnersconnect.net/running-injury-prevention/achilles-tendonitis-and-insertional-achilles-tendinopathy-in-runners/) opgevolgd. Echter, er staat ook in dat je gedurende de eerste periode van 12 weken best wel kan lopen zolang de pees geen pijn gaat doen. Dat was voor mij geen goed advies. Bij mij kwam de pijn soms een of twee dagen later en leek het wel een springprocessie, drie stappen voorwaarts en twee achterwaarts. Het schoot niet op en ik voelde mij als een van de personen uit de eerder genoemde blogs.
Het was balen maar na vijf weken gerommel en (achteraf bezien) te weinig echte rust heb ik de knoop doorgehakt en mijn hardloopspullen voor vier weken opgeborgen. Dat viel op zich wel mee. Wat echt erg veel pijn deed was niet kunnen meedoen aan het familietoernooi van de hockeyvereniging van mijn dochter. Herstel kon niet sneller. Het was zo en niet anders dus moest ik me er bij neerleggen. In het begin was ik oprecht jaloers op andere sporters die ik in het bos tegenkwam en die heerlijk ontspannen bezig waren. Ik heb het proberen los te laten en mij geconcentreerd op andere vormen van ontspanning zoals fietsen (naar het bos), dieren spotten met mijn kinderen, wandelen en Tai Chi.
Mijn herstel deed ik volgens het boekje: twee maal daags heeldrops, in het begin regelmatig massage van de achillespees (kan je op YouTube goede instructies over vinden) en elke dag als ik thuis kwam de enkel in het ijs. Ook na elke inspanning, zoals b.v. grasmaaien, koelde ik mijn achillespees. In het begin was de kunst om mijn achillespees te ontzien maar wel een normaal leven te leiden. Een paar kilometer wandelen was de eerste weken echt te veel. Het was uitproberen hoe lang en hoe ver ik kon. Met Tai Chi heb ik twee weken in de zaal met sportschoenen getraind. Die hebben een iets hogere hak en gaf wat meer rust (en minder pijn). De trap met twee treden tegelijk op zat er de eerste maanden niet in en bij alles wat ik deed moest ik nadenken wat de belasting voor mij was en of het verantwoord was.
Ik ben inmiddels weer voorzichtig van start gegaan met lopen. Eerst tien minuten per keer, kijken hoe de pees reageert, en vervolgens langzaam opbouwen. Vooral ook na het lopen koelen! Ook ga ik nog steeds door met de heeldrops. Voorlopig gaat het goed. Functioneel heb ik geen beperkingen maar soms is de pees wel gevoelig als ik er in knijp. Voor een volledige genezing heb ik nog wel een paar maanden voor de boeg. Daar zit voor mij een groot gevaar want het voelt nu weer als vanouds en voor ik het weet ga ik iets te hard en ben ik weer terug bij af.
Ik heb zat verhalen gelezen van sporters (niet alleen hardlopers) die er van uit gaan dat pijn van tijdelijke aard is en dan pijnstillers en ontstekingsremmers slikken om vrolijk door te kunnen gaan met trainen en/of wedstrijden. Als je leven afhangt van die ene marathon die je per se wil lopen, ook al ben je geblesseerd, dan moet je dat vooral doen. Voor die mensen staat er in de runnersworld van 2009 een artikel waarin het gebruik van pijnstillers ronduit gestimuleerd wordt: “When used properly, over-the-counter pain medications can be a godsend”. Daarin staat het advies om bij een achillespees blessure Acetaminophen (Tylenol) te gebruiken (maar niet in combinatie met alcohol) http://www.runnersworld.com/injury-treatment/what-runners-should-know-about-pain-medications.
Wat heb ik nu geleerd? Geduld, heel veel geduld want een pees geneest héél langzaam en gras gaat niet sneller groeien door aan de sprietjes te trekken. Herstel versnellen gaat dus niet, vertragen juist wel. Discipline is heel belangrijk. Consistent je oefeningen doen en niet denken dat je weer kan lopen omdat je geen pijn meer voelt. Ik denk dat veel mensen er juist moeilijker van af komen omdat ze te snel weer aan de slag gaan, al dan niet met pijnstillers. Rust houden is moeilijk, zeker als je mentaal de hele dag met je blessure bezig bent. Ik was in het begin elke dag op zoek naar achillespees behandelingen, adviezen, stretching en massages met als ultiem doel om sneller te herstellen. Zag ik een advies dat er van uit ging dat je best wat kan hardlopen dan ging ik dat gelijk proberen. Terugkijkend op die periode van obsessie voel ik mij best achterlijk. Ik leek een verslaafde die aan het afkicken was. Met mijn verstand wist ik wel wat goed voor me was maar ik handelde er niet naar. Ik heb de eerste periode letterlijk met pijn en moeite geleerd los te laten. Ik heb ook geleerd dat mijn verhaal niet uniek is. Het volgende verhaal lijkt veel op dat van mij: http://www.theequitykicker.com/2012/12/07/barefoot-running-achilles-tendonitis-and-my-recovery-story/
Ik probeer nog beter naar mijn lichaam te luisteren. Ook vanuit de Tai Chi is dit het gebruikelijke advies. Als je pijn voelt is dit een signaal van je lichaam dat je niet mag negeren (zie voor wat er dan kan gebeuren b.v.http://www.loopmaatjes.nl/na-blessure-weer-lopen-3/). Na miljoenen jaren evolutie heeft de natuur ons gezegend met diverse alarm mechanismen maar ook reparatie systemen. Maak daar gebruik van!
Uiteindelijk advies? Als je ook tegen een achillespees blessure aanloopt plan dan een lange periode van rust in. Achilles tendinitis is een overbelasting blessure. Grote kans dat de rest van je lichaam in meer of mindere mate ook overbelast is en aan wat rust toe is. Denk voor herstel eerder in termen van maanden dan weken.
